به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، حجاب و پوشش بانوان در کشور ايران پيشينه اي طولاني و تاريخي دارد به طوري که در کتيبه ها و آثار باستاني به جاي مانده از زمانهاي گذشته هيچ کس عريان و يا حتي نيمه عريان نيست.

نکته قابل توجه ديگر لباسهاي باستاني در مقايسه با البسه امروزي بلندي و راحتي آنها بود. اين نوع لباس‌ها که پوشش کامل را دارا بود و راحتي را هم به همراه داشت علاوه بر ايران در سرزمين هاي عرب نشين، در کشورهاي هند، افغانستان، پاکستان،مراکش و يمن و حتي مردمان بومي آفريقا ديده مي‌شد که همه اينها وجهه اشتراکي براي مردمان اين سرزمين ها بود.

در هفدهم دي ماه 1314 که يادآور خاطره تلخ کشف حجاب اجباري توسط رضاخان بود به دليل خفقان حاکم بر آن زمان و حکومت ديکتاتوري، رعايت حجاب توسط بانوان اصيل و معتقد به صورت پنهاني و در خفا انجام مي‌شد؛ حتي اين بانوان براي عبور و مرور در محله ها نقشه هايي را پي ريزي کرده تا ضمن حفظ جان خود، دين خود را نيز حفظ کنند.

البته جاي شکر باقي است که روند کشف حجاب به مرور زمان رو به زوال گذاشت و در نهايت با پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي ايران و رعايت مسئله حجاب به عنوان يک اصل به کلي فراموش شد؛به طوريکه از انقلاب اسلامي ايران با نام انقلاب حجاب ياد مي‌کنند.

به هر صورت مي توان گفت مسئله حجاب در ايران به جز محدوده  زماني سالهاي 1314 تا 1357 که دچار "بي حجابي" شده بود، هميشه به شکل اسلامي و کامل رعايت شده و هميشه به عنوان يک اصل براي خانم ها برقرار بوده،اصلي که نه به عنوان محدوديت بلکه به عنوان يک رمز،يک سمبل و يک شعار است و در نهايت مصونيت زن را درپي دارد.

مقدمه بالا آشنايي مختصري بود با چگونگي حجاب در زمان باستان و زمان معاصر کشور ايران و مقدمه اي بود براي اينکه دريابيم چرا وضعيت حجاب اين روزهاي کشور دچار بيماري بدحجابي شده؟! حجاب زنان مسلمان ايران از کجا آمده؟در کجا قرار گرفته؟ و به کجا ميرود؟

فراموش نکنيم که "بدحجابي" با "بي حجابي" زمين تا آسمان تفاوت دارد! نوع پوشش در غرب و يا در دوره رضاخان که با نام بي حجابي يا آزادي حجاب شناخته مي‌شود،جاي هيچ بحثي ندارد؛ به دليل اينکه قانون بر آزادي حجاب و نداشتن آن است در نتيجه خود به خود ايراد به بي حجابي و رعايت حجاب اسلامي از بين ميرود.

اما در سوي ديگر،جامعه اي اسلامي وجود دارد که در آن قانون و اصل بر اين است که حجاب به صورت کامل رعايت شود. پس در چنين جامعه اي مسئله بي‌حجابي از بين مي‌رود و اصلا وجود خارجي ندارد؛ ولي آنچه تيشه به ريشه اين جامعه و دين آن ميزند مسئله بدحجابي است که صد برابر از بي حجابي خطرناک تر و زيان بار تر است.

متأسفانه حال و روز حجاب اين روزهاي کشور زياد خوب نيست و اسير بدحجابي شده که براي يک مملکت اسلامي يک آفت اجتماعي محسوب ميشود و نوعي تمسخر و توهين به حجاب است.

هرچه از زمان انقلاب به زمان حال نزديک مي‌شويم سير صعودي بدحجابي را شاهد هستيم که متأسفانه از جانب هيچ نهادي درمان خاصي براي آن درنظرگرفته نمي‌شود.تنها برخورد و درماني که با اين آفت اجتماعي شده،برپايي نهاد گشت ارشاد بوده است؛که نه تنها يک درمان مقطعي است بلکه عارضه ي تشديد بدحجابي را هم در پي دارد.

به کثرت ديده شده فردي که توسط گشت ارشاد مورد برخورد قرار ميگيرد نه تنها بهبودي در وضع حجابش ايجاد نمي‌شود بلکه بدتر هم مي‌شود.

نکته اي که بايد به آن توجه داشت اين است که مسئله  بدحجابي که به مرور زمان ايجاد شده، بايد با کارهاي زير ساختي فرهنگي به مرور زمان درمان و ريشه کن شود و از برخوردهاي گازانبري پرهيز شود؛ البته لازم به ذکر است در مقاطع زماني و مکاني خاص، مانند نيمه شعبان  يا چهارشنبه سوري و ... که بدحجابي در آن فوران مي‌کند، اين نوع برخوردها که مسئولين محترم گشت ارشاد وظيفه ي آن را عهده دار هستند خيلي هم به جاست؛ البته نبايد فراموش کرد که کار فرهنگي و ريشه اي هميشه در اولويت باشد.

ماهواره هايي که آتش به حجاب زد

يکي از عواملي که باعث رواج بدحجابي شد، زياد شدن ماهواره در منازل بود که در سايه ي غفلت نهادهاي نظارتي همانند سرطان به جان خانواده ها افتاد. سرپرستان خانواده ها هم خيلي راحت آن را پذيرفتند غافل از اينکه اين بشقاب سربه هوا،الگوي فرزندان آنها ميشود و آنها را هم سربه هوا و بي قيد و شرط خواهد کرد.

 ورود ماهواره به منازل مي‌تواند معلول بي کيفيت و بي محتوا شدن تلويزيون داخلي باشد،رفته رفته فشن هاي خياباني به راه افتاد و دانشگاه ها و مناسبت هاي خاص،مکاني مناسب شد براي گسترش بدحجابي؛البته هنرمندان هنرمند ايراني هم بيکار نبودند و با گذشت زمان آنها هم نوع ديگري از فشن بدحجابي را در سينما و تلويزيون به راه انداختند تا خوراک جوانان مشتاق مد جور شود.

مسئولين مربوطه رسانه ملي هم هيچ واکنشي به رواج بدحجابي نشان ندادند و مجوز پشت مجوز بود که براي فيلم ها و سريال ها صادر مي‌شد.

لزوم نظارت بر توليدي ها پوشاک براي بهبود وضعيت حجاب

همانطور که در ابتدا گفتيم در ايران باستان لباس هايي که دوخته و توليد مي‌شد، هم پوشش کامل را داشت و هم راحت بود اما در دهه اخير توليدي هاي لباس انگار در يک کشور غربي و غيراسلامي مشغول فعاليت هستند.

 به گزارش دانا، آزادي عمل توليدي‌هاي لباس که هيچ فيلتر اسلامي را در دستور کار ندارند بسيار تعجب برانگيز است؛ توليد انواع و اقسام ساپورت ها،مانتوها و شلوارهايي که در شأن زن و دختر ايراني نيست و هيچ مصونيتي را هم در پي ندارد، از جمله هنرهايي است که از اين توليدي هاي آزاد و منشوري خلق مي شود. البته از زحمات مغازه هايي که اين آثار هنري را پشت ويترين مغازها و در دسترس مدگراها قرار مي‌دهند بايد تشکر فراوان کرد و آزادي عمل آنها را بايد تحسين کرد.